1. The stone..... after it’s thrown.
2. The Word..... after it’s said.
3. The Occasion..... after it’s missed.
4. The Time..... after it’s gone.
5. A person..... after they die... =(
Monday, September 13, 2010
Saturday, September 11, 2010
Ikaw Ang Talo.. =)
IKAW ANG makulit na gusto kong kalaro..
magsimula pa nung binaboy mo ung picture ko..
pero shempre, pinakita ko sau kung sino tong kinukulit mo..
unang laro palang, ikaw na ang talo. (hahaha!)
IKAW ANG kaaway na gusto kong kasagutan..
ultimong mga gamit sa bulsa ni doraemon pinagtatalunan.
pati pinagkaiba ng firefox at google chrome pinagaawayan,
di ka na natuto, alam naman natin kung sino sa huli ang talunan. (bleh!)
IKAW ANG storya na gusto kong mabasa..
kumportable ako sayo khit hindi pa kita ganun kakilala..
para kang ung paborito mong komiks na kiko machine, nakakatuwa sa umpisa..
bago pa man matapos, nakakaadik na.
IKAW ANG kanta na gusto kong kantahin.
pero walang lyrics, parang tunong lang ng hangin.
pasensha kung walang salita, wala kasi ako sa tono..
pero kung marunong lang akong kumanta, kahit ano pa yan, kakantahin ko para sayo..
IKAW ANG gusto kong sana palaging maging masaya,
kaya kahit minsang bugnutin ako pinipilit kong maging makwela.
ayokong makita at maramdamang nalulungkot ka,
kaya kahit ano gagawin ko, makita lang kitang tumatawa.
IKAW ANG boses na gusto kong marinig.
walang ibang nais kundi ang iyong tinig (<—-malalim yan ah.)
ang haba na nang tula ko hindi pa pala kita nakakamusta,
sorry naman,. Meggy, kamusta ka na?
IKAW ANG paniguradong tumatawa na sa mga oras na to..
parang naririnig ko na boses mong nagsasabing “mean ang korni mo!”
sige lang, pagbibigyan kita ngayon..
para kahit minsan maranasan mong ako naman ang talo..
IKAW ANG dahilan ng paggawa ko nitong tula
korni man pero sana dahil dito napasaya kita..
aawayin kita pag sinabi mong hindi mo to gusto..
hahahah! joke lang, gusto mo man o hindi, para sayo to..
ikaw na si lahat…..
oo, IKAW ANG lahat….
IKAW ANG gusto ko..
kahit palagi kang TALO. =)
magsimula pa nung binaboy mo ung picture ko..
pero shempre, pinakita ko sau kung sino tong kinukulit mo..
unang laro palang, ikaw na ang talo. (hahaha!)
IKAW ANG kaaway na gusto kong kasagutan..
ultimong mga gamit sa bulsa ni doraemon pinagtatalunan.
pati pinagkaiba ng firefox at google chrome pinagaawayan,
di ka na natuto, alam naman natin kung sino sa huli ang talunan. (bleh!)
IKAW ANG storya na gusto kong mabasa..
kumportable ako sayo khit hindi pa kita ganun kakilala..
para kang ung paborito mong komiks na kiko machine, nakakatuwa sa umpisa..
bago pa man matapos, nakakaadik na.
IKAW ANG kanta na gusto kong kantahin.
pero walang lyrics, parang tunong lang ng hangin.
pasensha kung walang salita, wala kasi ako sa tono..
pero kung marunong lang akong kumanta, kahit ano pa yan, kakantahin ko para sayo..
IKAW ANG gusto kong sana palaging maging masaya,
kaya kahit minsang bugnutin ako pinipilit kong maging makwela.
ayokong makita at maramdamang nalulungkot ka,
kaya kahit ano gagawin ko, makita lang kitang tumatawa.
IKAW ANG boses na gusto kong marinig.
walang ibang nais kundi ang iyong tinig (<—-malalim yan ah.)
ang haba na nang tula ko hindi pa pala kita nakakamusta,
sorry naman,. Meggy, kamusta ka na?
IKAW ANG paniguradong tumatawa na sa mga oras na to..
parang naririnig ko na boses mong nagsasabing “mean ang korni mo!”
sige lang, pagbibigyan kita ngayon..
para kahit minsan maranasan mong ako naman ang talo..
IKAW ANG dahilan ng paggawa ko nitong tula
korni man pero sana dahil dito napasaya kita..
aawayin kita pag sinabi mong hindi mo to gusto..
hahahah! joke lang, gusto mo man o hindi, para sayo to..
ikaw na si lahat…..
oo, IKAW ANG lahat….
IKAW ANG gusto ko..
kahit palagi kang TALO. =)
Friday, September 10, 2010
kung may pera lang ako.
Kung may pera lang ako.. ittreat ko sya na manood ng despicable me.. araw araw wla nakong ibang narinig sakanya kundi yun.. ultimong status sa facebook ganun.. puro sad face pa.. nadudurog ang puso ko twing hindi ko mabigay ang bagay na alam kong pwede nyang ikasaya.. nadudurog ang puso ko twing naiisip kong kung may pera lang ako, edi sana walang problema..
Kung may pera lang ako.. ittreat ko sya sa sbarro.. paborito nya kasi ang pasta..at twing kumakain kami dun, laging order namin yung baked ziti.. nadudurog ang puso ko twing hindi ko mabigay ang bagay na alam kong pwede nyang ikasaya.. nadudurog ang puso ko twing naiisip kong kung may pera lang ako, edi sana walang problema..
Kung may pera lang ako.. kayang kaya ko n syang pigilang magisip maghanap ng trabaho.. hindi pa sya graduate pero yun na ang gusto nyang gawin.. ang gusto ko sana makapagtapos muna sya bago nya isipin yung mga ganun bagay. ang gusto ko sna magenjoy sya habang estujante sha.. nadudurog ang puso ko twing hindi ko mabigay ang bagay na alam kong pwede nyang ikasaya.. nadudurog ang puso ko twing naiisip kong kung may pera lang ako, edi sana walang problema..
Kung may pera lang ako.. araw araw ko syang loloadan. para araw araw kaming magkausap kahit pag nasa bahay sya.. hindi ung nagtytyaga kami paminsan sa unli text lang.. minsan delayed pa dating ng mga messages. gusto ko palagi ko syang nakakausap kc natutuwa sya pagka magkausap kami plagi.. kaso hindi palaging may unli call kami. kaylngang magtipid.. nadudurog ang puso ko twing hindi ko mabigay ang bagay na alam kong pwede nyang ikasaya.. nadudurog ang puso ko twing naiisip kong kung may pera lang ako, edi sana walang problema..
Kung may pera lang ako.. edi sana ngayon palang bumibili nako ng ipanreregalo ko sakanya sa birthday nya.. malapit na birthday nya pero wala akong magawa. kaylngan ko nalang siguro magisip ng kahit ano na magagawa kong hindi na kaylngan ng gastos. alam kong masaya sha basta nandun ako sa araw ng birthday nya. alam kong mgiging masaya na sha basta magakasama kami. pero shempre, iba parin yung gusto kong mangyari.. nadudurog ang puso ko twing hindi ko mabigay ang bagay na alam kong pwede nyang ikasaya pa.. nadudurog ang puso ko twing naiisip kong kung may pera lang ako, edi sana walang problema..
Kung may pera lang ako.. susunduin ko na sya sakanila nagyon na at dadalin ko sya sa kahit saang lugar na gusto nya.. kung san pwede syang makapag relax, unwind, o kahit ano pang gawin nya.. kakain kami sa labas, magaadik sa picture katulad ng palagi nyang ginagawa, lahat. nadudurog ang puso ko twing hindi ko mabigay ang bagay na alam kong pwede nyang ikasaya.. nadudurog ang puso ko twing naiisip kong kung may pera lang ako, edi sana walang problema..
Kung may pera lang ako.. kung may pera lang ako.. ang problema wala...
Sana dumating ang araw na lahat yan magawa ko sayo araw araw..
Para hindi ko na ulit maramdaman to, at para masabi ko narin na "sus, hindi problema yan... Tara."
200 NonSense Facts About Me
1• pihikan ako pero hobby ko na ang kumain ng kumain.
2• mahilig akong maglaro sa net pero wala akong idea kung pano nilalaro ang dota.
3• hindi ako nakakatulog kapag hindi ako pinagpapawisan.
4• mahilig ako sa music pero hindi ako marunong kumanta.
5• palagi kong iniimagine na magaling akong sumayaw.
6• gusto kong maging piloto pero hindi yun ang kursong kinuha ko nung college.
7• hindi ako kumakain ng gulay.
8• may collection ako ng mga orig na dvd at vcd. paborito kong pang ubos oras ang
manuod.
9• ayoko sa amoy ng bagoong. hindi ako kumakain nun.
10• mas gusto ko ng nagiisa ako kesa nakikihalubilo sa maraming tao.
11• hindi ako nagsasawsaw sa suka.
12• tumatalon ako tuwing bagong taon. umaasang tumangkad pa ko.
13• paborito ko ang harry potter.
14• naglalaway parin ako matulog minsan.
15• gusto ko makapunta sa boracay.
16• paborito ko ang color pink.
17• palaging muka ng mga halimaw ang dinodrawing ko.
18• every other day kung magshampoo ako ng buhok.
19• takot ako sa dilim.
20• hindi pako nakakasakay ng eroplano.
21• nagkaron ako ng bosch na cellphone nung grade 5.
22• pag kumakain, ayoko yung nagkakahalo halo yung mga ulam ko. one at a time.
23• nakapag cut nako ng klase nung highschool.
24• paborito ko ang royal tapos partner ng tortillas na cheese flavor.
25• hindi ko maintindihan yung larong mafia wars sa fb.
26• napagtripan nakong pakainin ng isang buong sili nung kinder plang ako.
27• pala utot ako.
28• mahilig ako sa iced tea.
29• masaya ako sa girlfriend ko.
30• pagnagkaron ako ng sariling alagang unggoy gusto kong pangalan nya ay "turtle".
31• hindi pako nagkakabulutong.
32• nung bata pako pinangarap kong maging kaliwete.
33• naranasan ko ng maligaw sa mall.
34• highschool nako nung huling napaihi ako sa kama.
35• kahit kelan hindi ko nagustuhan ang kulay violet.
36• kaya kong pagalawin ang tenga ko.
37• naranasan ko ng mamatayan ng mahal sa buhay.
38• muntikan akong mapatalsik sa school dahil pumasok ako sa campus ng lasing.
39• hindi ako mahilig magbasa ng mga librong pang eskwelahan.
40• ayoko ng mayonnaise.
41• gusto ko magpabrace ng ngipin.
42• namimiss ko ng suutin yung mga damit na sinusuot ko dati nung payat pa ako.
43• hindi ako mahilig magpapicture.
44• gusto kong matutong lumangoy.
45• top 1 ako sa school nung nursery hnggang sa mag grade 1 ako.
46• takot ako sa ipis.
47• mahilig akong magpatawa pero mabilis akong umiyak.
48• nakahawak at nakabuhat nako ng buhay na ahas.
49• nagiipon ako ng mga pundidong bumbilya nung bata pako.
50• ayoko sa malamig.
51• nagpapractice akong magsalita ng english pag nasa banyo ako. kunwari may kausap.
52• may inalagaan akong mga itlog ng butiki nung kinder ako.
53• napagbintangan na kong nagnakaw daw ng cellphone nung second year highschool
ako.
54• paborito ko ang saging.
55• gusto ko magkaron ng sportscar na ipangkakarera ko.
56• bata palang palagi nakong pinapatula ng nanay ko. kaya siguro mahilig akong
gumuwa ng tula ngyon.
57• meron akong ulcer.
58• mahina ako sa pagmememorya ng daan o direksyon.
59• nanalo na ko sa isa sa mga drawing contest ng SM supermall.
60• binibenta ko na ang mga koleksyon kong orig na dvd at vcd.
61• nung grade 3 ako, napalabas ako ng teacher ko sa classroom dahil nakipag suntukan
ako sa kaklase ko.
62• palagi akong kumukupit ng barya at chichirya sa tindahan namin nung bata pa ako.
63• pawisin ang kamay ko.
64• makakalimutin ako. sobra.
65• may medal ako nung gumraduate ako nung college.
66• gusto ko ulit mapanood yung bioman, maskman, ultraman at shaider kasi wala
nakong maalala sa mga palabas na yan. power rangers nalang ang natatandaan ko.
67• hanggang ngayon hindi parin ako nawawalan ng pagasa na magkakaron ako ng psp.
68• isang beses lang ako napalo sa pwet ng tatay ko.
69• namimiss ko na yung batang ako na palaging nagliliwaliw sa creek.
70• pinaglihi ako sa jackfruit.
71• ayokong nagsusulat gamit ang lapis ng walang pambura.
72• ninakaw ni meinard flores yung drawing ko na vincent (ghost figther) nung grade 3
ako. cnlaim nyang sya ang nagdrawing nun.
73• ayaw ng nanay ko na naglalaro ako ng tex dati.
74• mahina ang puso ko.
75• meron kaming malaking aquarium at maraming ibat ibang isda dati. nagbrown out
nung gabi, paggising namin kinabukasan patay na lahat.
76• hindi ko pa nararanasang mastock at mastranded sa loob ng elevator.
77• hindi pako nakakasakay ng eroplano at barko.
78• nalaglag nako galing sa bubong.
79• lalong nanlalabo mata ko kakacomputer.
80• ayoko ng roll-on na deodorant.
81• galit ako sa adviser ko nung grade 4 dahil pilit akong sinali as backup dancer ng
sayaw pangkatutubo na program sa school.
82• laging lumpiang shanghai ang una kong hinahanap sa mga handaan.
83• na adik ako sa kakanood ng doraemon dati. sana hanggang ngayon meron non.
84• marunong akong mag gitara. noon.
85• nagkaron ako ng napakalaking sugat sa muka ng malaglag ako sa pagkakakapit sa
likod ng sasakyang dumaan sa harap ng bahay namin.
86• pinangarap ko rin na matutong mag drums.
87• nasubukan ko ng mag 1,2,3 sa jeep pero nahuli ako ng driver bago palang ako
bumaba.
88• nalaglagan ako ng gunting sa kanang paa. nakatayo yung gunting. tagos sa buto.
89• bwan bwan ako tinutubuan ng kuliti nung bata pako.
90• chismoso ako paminsan.
91• ayokong nakakakita ng mga car accidents.
92• binigyan ko ng magandang drawing yung teacher ko nung 4th year highschool ako
kapalit ng mataas na grade para umabot ako sa passing grade ng subject nya.
93• gusto ko magdiet.
94• nakabili ako ng chippy gamit ang play money.
95• napaniwala ako dati na nanganganak ang kisses.
96• nung bata ako, takot sakin yung aso ng kapit bahay namin. kinagat ko kasi yung
nguso nya nung minsang tinahulan nya ko.
97• kwento ng nanay ko, nursery ako ng umuwi ako ng bahay galing school ng walng
underwear. naiwan ko ata sa c.r.
98• naranasan ko ng magpa highlights ng buhok.
99• naging crush ko si camille pratts sa oki dok dati.
100• ginagawa kong parang hugis eroplano yung mga pinagkabit kabit na sipit ng
sampayan.
101• sinisipsip ko yung nectar ng santan at pagkatapos nun, pagdudugtung dugtungin ko
lahat ng nasipsip na para gawing kwintas at bracelet.
102• nagkaron ako ng dalawang pellet gun. isang silver at isang gold.
103• umiyak ako nung hindi pumayag ang nanay ko na sa loob ng bahay matulog yung
napulot kong pusa.
104• nagkaron ako ng pollypocket na pasalubong ng kapitbahay namin galing guam.
105• nakalanghap na ko ng tear gas.
106• nakakakita ako ng mga masasamang elemento.
107• napatae ako sa loob ng classroom nung grade 2 ako.
108• hindi ako kumakain ng chico.
109• may nanuntok saking hindi ko kakilala nung college sa pagaakalang ako yung
kaibigan nya. buti hindi masyadong masakit.
110• si paolo contis lang ang natatandaan kong character sa Ang TV.
111• nasubukan ko ng magwish sa falling star o bulalakaw. hindi ko alam kung
nagkatotoo yung winish ko dahil nakalimutan ko n kung ano hiniling ko.
112• naranasan kong maging bench warmer sa basketball nung player pa ko nung
highschool.
113• naoffice ako nung grade 3 dahil piningot ko yung kaklase kong si Ryan Joi Tiu.
pumunta pa sa school yung nanay nya. hindi sya nagsabi ng totoo na sya ang
nagsimula ng asaran. sana dinala ko din nanay ko para hindi ako napagkaisahan.
114• marunong akong tumambling.
115• naglalaro ako ng lutu-lutuan nung bata pa ko.
116• nag eenjoy ako tumambay sa mga museums.
117• expression ko ang "gagi" dati.
118• paborito ko ang Side A band.
119• naglalaro ako ng bubbles na ginawa sa dinikdik na dahon ng gumamela at tide
powder.
120• nung bata pako, nagtyatyaga akong magbunot ng puting buhok ng kapit bahay
namin kapalit ang limang pisong papel na bayad nya sakin.
121• hindi ko kinakain yung taba sa dulo ng barbeque.
122• nasubukan ko ng manigarilyo.
123• naging volleyball at basketball player ako ng school nung highschool ako.
124• grade 1 nako ng magstop akong dumede sa bote.
125• binubudburan ko ng asin ang bawat lintang nakikita ko.
126• nung elementary ako, meron akong isang kahon na punong puno ng mga sirang
switch, ibat ibang wire, mga bumbilyang pinapailaw ko gamit ang battery, fuse at
kung anu anu pang mga gamit electrikal. iniipon ko un lahat.
127• naging art tutor/instructor ako nung summer ng highschool.
128• isa sa mga wishlists ko ngayon ang magkaroon ulit ng gitara.
129• ayoko ng duhat. pakiramdam ko kumakapal labi ko pag kumakain ako nun.
130• nababanguhan ako sa amoy ng rugby.
131• mana ako sa tatay ko.
132• 4th year highschool ako ng maadik akong maglaro ng bilyar.
133• bangko ako ng sikreto ng mga kaibigan ko. alam kasi nilang makakalimutin ako kya
hindi nagtatagal ang sikreto nila sakin. ilang araw lang limot ko na.
134• mapride ako.
135• hindi ako marunong magpaikot ng trumpo.
136• nung 4th year highschool ako hindi ako nakaranas mag C.A.T.
137• mahilig ako sa mga lumang kanta.
138• hindi ako nakakatulog ng patay ang ilaw.
139• never pakong nagkaroon ng original na relo.
140• nagka tigdas nako.
141• number 7 ang unang unang numero ng unang unang jersey ko.
142• bago pumanaw ang tatay ko, pumipikit ako twing may madadaanan akong tindahan
ng mga kabaong, tindahan ng mga bulaklak ng patay at mga pwesto ng
nageembalsamo. ayoko at takot akong nakakakita ng mga ganun.
143•.palaging dumudugo gums ko.
144• paborito ko ang crispy pata na luto ng nanay ko.
145• nung bata ako pinangarap kong magkaron ng malapad at may second floor na pencil
case.
146• medyo bingi ako.
147• lagi akong kinakabahan pag magrerecite ako kahit sureball naman ako sa sagot ko.
148• kumakain ako ng sisiw ng balot.
149• nilalagyan ko ng lotion ang paa ko pagka hindi ako makatulog dahil sa lamig.
150• galit ako sa nanay ko dati dahil araw araw nya kong pinapagalitan.
151• laging maggie chicken flavor ang almusal ko nung bata pako.
152• hindi pako sumusuka sa loob ng bus.
153• naranasan kong magdorm nung college ako.
154• nung first registration bago ako mag first year college, nagkaron ng problema sa
paghahanap sa pangalan ko sa listahan. huli na ng malaman kong sa linya ng
architecture pala ako nakapila at hindi doon sa course ko talaga. umulit ako ng pila.
155• namimitas ako ng bungang bayabas pero hindi ko naman kinakain.
156• matampuhin ako.
157• pag wala ng lasa yung bubble gum na nginunguya ko, nilalagyan ko yun ng asin.
158• napasama ako sa pepsquad nung 1st year highschool ako.
159• naranasan ko ng mangtrip ng doorbell ng kapitbahay tpos biglang tatakbo matapos
pindutin ng ilang beses yung doorbell.
160• mahilig ako sa laruang lego.
161• wala ng tatalo sa lasa ng ice cream o tsokolateng cookies and cream ang flavor.
162• tumataya ako sa lotto dati sa pagnanais na tumama at magkapera.
163• tapos ko ng basahin ang lahat ng libro ng harry potter at twilight series.
164• marami akong maliliit na nunal sa muka.
165• plano kong gawing winnie the pooh theme ang sasakyan kong van na si vanessa.
166• nanginglabot at nandidiri at tumatayo balahibo ko tuwing nakakakita ako ng mga
dikit dikit na maliliit na mga bilog o anu mang mga nagkukumpol kumpol.
167• pagdating sa pasta, carbonara ang paborito ko.
168• naniniwala akong bawal ituro ng hintuturo ang rainbow.
169• college nako ng makasakay ako ng kalesa. sa vigan.
170• gusto ko maranasang mangisda.
171• ayoko sa lugar na masikip at maraming tao.
172• hindi nako umiinom ng alak ngayon.
173• may alam akong magic trick gamit ang palito ng posporo.
174• nabuhusan ako ng kumukulong sabaw ng nilaga sa buong katawan nung 2 years old
ako. pero wala akong peklat sa katawan ngayon.
175• pikon ako minsan.
176• ayokong pinagmamalaki sarili ko sa ibang tao.
177• matamis ako magtimpla ng juice.
178• gusto ko magcamping.
179• adik ako sa plants versus zombies.
180• hindi ako kumakain ng century tuna.
181• gusto ko ng baril barilan na mga laruan.
182• mabilis akong magduda.
183• wala akong sariling kwarto.
184• hindi ko alam ang mga capital ng ibat ibang lugar at bansa.
185• hindi ko naaapreciate ang mga babaeng sobrang daming butas ang tenga at hikaw
kung saan saang parte ng katawan.
186• gusto ko magkaron ng matchbox collection.
187• ayoko ng strawberry jam.
188• lagi akong on time.
189• perfect ko ang math nung nagentrance exam ako sa school kung saan ako
gumraduate ng highschool.
190• pangalawa sa pinaka paborito kong prutas ay ang rambutan.
191• ayoko ng matigas na saging sa banana que. gusto ko yung super sa over na lambot.
192• bago pa man mauso si edward cullen, gusto kong nababasa ko mga iniisip ng ibang
tao kung magkakaron man ako ng kapangyarihan.
193• nasampal na ako ng nanay ko.
194• naranasan ko ng maihi sa underwear dahil sa kakatawa.
195• natutuwa ako sa mga bekimon.
196• unemployed ako ngayon dahil kakaresign ko lang sa trabaho ko. at wala pa kong
balak mag apply ulit.
197• gusto ko pag binibaby ako.
198• toyong may asin ang dabest na sawsawan para sakin para sa manggang hilaw.
199• december 7 2008 ang huling araw na kumpleto ang pamilya ko
200• namimiss at mamimiss ko pa tatay ko.
Thursday, September 9, 2010
Epal Ka.
napanaginipan nanaman kita kanina.
ilang gabing paulit ulit, nakakasawa na.
anu bang meron bakit hindi ka mawala wala?
kahit anung pilit, talagang nandun ka.
ayokong matulog dahil paggising ko masasaktan lang ako
ayoko ring magising dahil masaya ako sa panaginip ko.
oo ang labo, kaya tuloy minsan napapaisip ako,
may pagkakataon bang ako rin napapanaginipan mo?
hindi ko alam kung dahil ba to sa nakaraan,
yung nakaraan nating hindi naging maganda ang katapusan
pero wala na un diba?, matagal na natin un tinalikuran.
ang problema lng, ako, hindi kita makalimutan.
epal ka, un lang masasabi ko.
nakakainis kasi pinapahirapan mo ko.
alam kong maling isisi ko to sayo.
pero mas ok na un kesa sarili ko sisihin ko. (hahah!)
ilang gabing paulit ulit, nakakasawa na.
anu bang meron bakit hindi ka mawala wala?
kahit anung pilit, talagang nandun ka.
ayokong matulog dahil paggising ko masasaktan lang ako
ayoko ring magising dahil masaya ako sa panaginip ko.
oo ang labo, kaya tuloy minsan napapaisip ako,
may pagkakataon bang ako rin napapanaginipan mo?
hindi ko alam kung dahil ba to sa nakaraan,
yung nakaraan nating hindi naging maganda ang katapusan
pero wala na un diba?, matagal na natin un tinalikuran.
ang problema lng, ako, hindi kita makalimutan.
epal ka, un lang masasabi ko.
nakakainis kasi pinapahirapan mo ko.
alam kong maling isisi ko to sayo.
pero mas ok na un kesa sarili ko sisihin ko. (hahah!)
Wednesday, September 8, 2010
Huling Gabi
maliwanag na buwan at di mabilang na mga bituin,
malamyong hangin na bumabalot sa paligid natin.
pagaspas ng mga dahon o anong sarap dinggin,
sarap sa pakiramdam ng damuhang hinihigaan natin.
wala ng hihigit pa sa nadarama ko ngayon sinta,
hawak ko ang iyong kamay habang nakatingin sa iyong mga mata.
tinig mo na tila awitin sa aking pandinig,
binibigkas lahat ng mga salitang nais ko lamang marinig.
o anong tamis ng ngiti sa iyong mga labi,
nakukuha nitong pawiin lahat ng aking pighati.
mga yakap mo sa aking bisig na walang kasing higpit,
nagpapahiwatig na sana’y lagi tayong magkalapit.
sa mga sandaling ito na ikaw ay aking katabi,
sa ilalim ng buwan at malalim na gabi,
o diyos ko bigyan mo po ako kahit konti pang sandali,
iwanan siya ay kahit kailan hindi ko naging gawi.
huwag kang magalala pinakamamahal kong sinta,
pagkat wala tayong ibang iisipin ngayon kundi tayong dalawa.
magkakalayo man tayo sa oras ng bukang liwayway,
wala akong ibang patutunguhan, sa puso mo ako’y mahihimlay.
at sa huling sandaling ito nais ko sa iyong ipadama,
mahal kita. ikaw lang, at wala ng iba.
balang araw magkikita tayong muli aking sinta,
pangako, pangakong hihintayin kita.
malamyong hangin na bumabalot sa paligid natin.
pagaspas ng mga dahon o anong sarap dinggin,
sarap sa pakiramdam ng damuhang hinihigaan natin.
wala ng hihigit pa sa nadarama ko ngayon sinta,
hawak ko ang iyong kamay habang nakatingin sa iyong mga mata.
tinig mo na tila awitin sa aking pandinig,
binibigkas lahat ng mga salitang nais ko lamang marinig.
o anong tamis ng ngiti sa iyong mga labi,
nakukuha nitong pawiin lahat ng aking pighati.
mga yakap mo sa aking bisig na walang kasing higpit,
nagpapahiwatig na sana’y lagi tayong magkalapit.
sa mga sandaling ito na ikaw ay aking katabi,
sa ilalim ng buwan at malalim na gabi,
o diyos ko bigyan mo po ako kahit konti pang sandali,
iwanan siya ay kahit kailan hindi ko naging gawi.
huwag kang magalala pinakamamahal kong sinta,
pagkat wala tayong ibang iisipin ngayon kundi tayong dalawa.
magkakalayo man tayo sa oras ng bukang liwayway,
wala akong ibang patutunguhan, sa puso mo ako’y mahihimlay.
at sa huling sandaling ito nais ko sa iyong ipadama,
mahal kita. ikaw lang, at wala ng iba.
balang araw magkikita tayong muli aking sinta,
pangako, pangakong hihintayin kita.
Shift Happens
Meron akong sasakyan na ginagamit pag pumapasok ako sa opisina..
Minsan dala ko, minsan commute.
Wala halos pinagkaiba, pareho din akong gumagastos dun..
gas o kya pamasahe.
Ang kinaibahan lang, pag dala ko sasakyan ko, dami ko friends.
Maraming nakikisabay sakin pauwi.
Pag commute, loner ako.
Walng kakilala.
Parang may sakit.
Walang gustong sumabay kasi baka mahawa.. nice. ^_^
Uulitin ko ung simula.. parang mas maganda pag ganito:
Meron akong sasakyan na ginagamit pag pumapasok ako sa opisina..
At meron din akong mga kaopisina na ginagamit ako pag uwian na.. ^__^
Hahahaha!!
Hindi ko sila nakakasabay pag papasok palang khit nadadaanan ko lng yung bahay nila..
Kasi shempre, malamang, maaga ako pumapasok.
Sila, late.
Pero pag uwian na, iisa lang oras naming lahat.
No choice. Nandyan na, isabay nalang.
Punta na tayo sa mismong istorya..
Sobrang daming ginagawa sa ofis nung araw na un..
Alas dos na.. uwian na.. pero yung iba parang walang balak tumayo kasi andami pa nilang ginagawa..
Shempre hindi ako kasali dun.. 1:55 plang, nandun nako sa guard..
kota na eh. ^_^
Hindi pa pumapatak ang alas dos, nakita ko ng patayo ung mga nakikisabay sakin..
Nasabi ko nalang sa sarili ko: *PUTRAGIS NA YAN OO..
Saktong alas dos.
Swipe ng ID.
Takbo sa elevator, sara agad. baka magkaabutan pa, mahirap na.
Nagmadali nakong pumunta sa parking lot.
Nakita kong katabi ni Vanessa (sasakyan ko) ung sasakyan ng pinaka kclose kong kaopisina..
Balak ko pa sanang magiwan ng note sa wiper nya.. aasarin ko lng.
Kaso wala ng oras. kaylangan ko ng umalis.
Start.
Bigay ng ticket sa guard.
Harurot.
Mejo kinabahan pako kc baka nasa lobby na yung mga mkikisabay.
Madadaanan at madadaanan ko sila kasi dun lang sa harap ‘non ang posibleng daan bago makalabas ng hiway..
Wala pa sila. success.
Eto na..
Nasa kalagitnaan nako ng highway ng mapansin kong umuuga yung kanang side mirror ko sa hangin..
Wala akong mahintuan kasi nga, highway..
Binagalan ko lang takbo hanggang sa makakita ako ng daan sa gilid ng hiway n tinatakbuhan ko..
Pumasok ako dun.. tabing tabi lng sha ng highway, gutter at mga maliliit n halaman lng ang pagitan.
Lagi ko nadadaanan ung area na un pero dun ko lang narealize na bakit nga pala walang dumadaan dito?
Stop.
Baba.
Pag ikot ko sa kanang side ni Vanessa, nkita ko may nakatayong guard sa ilalim ng puno..
Siguro mga limang dipa ko ang layo namin.
Nakita ko nakatingin sha sakin.
Walang expression ang muka.
Naisip ko, baka private road un at bawal akong magpark o
dumaan manlang dun.
Habang chinicheck ko ung side mirror, hinihintay kong sitahin nya ko.
Pero wala. nakatayo lang sha.
@#$%^&*( !
wala na yung turnilyo ng side mirror ko!!
Sino nagtanggal?
Puchaa. epekto ba to ng pagdadamot ko?
Karma strikes? hahaha!
Hindi ko alam gagawin ko. kung nalaglag man yung turnilyo,
malamang hndi ko na makikita un.
Buti nalang may electrical tape si Vanessa.
Habang tinitape ko c Vanessa, tumingin ako sa guard. nakatingin parin sha sakin. Hindi kumikilos.
Inisip ko baka hndi tlga sakin nakatingin ung guard.
Baka banlag lang sha, feeling ko lang na sakin sha nakatingin.
Hahahaha!! kinakarma n nga ako, nangokray pa.
Pag sakay ko, dumirecho nako.. dun parin sa “private road”..
Nadaanan ko ung guard. tumingin lang sha sakin.
hindi manlang tumango o ngumiti.
Walang kahit ano.
“grabe.ang haba pala ng kalsada dito. pero bakit walng nadaan?”
“Hindi to private, wala namang sign” (sabay tingin sa paligid..)
Nasa kabilang gutter lang ung highway na dapat dinadaanan ko.
Nang makarating ako sa dulo..„..„..
“Walanjo. bakit putol ung kalsada?!!!?”
“putragis!”
Sumilip ako kung pano ako mag u-u-turn.
Dun ko nakita may nakahigang sign board.
Natumba at nadaganan na ng ilang maliliit na bato.
Ang nakasulat: “ROAD CLOSED”
Magmumura pa ba ko? Alam nyo na un.
Walng kahit anong mura ang mkakapagexpress ng nadama
ko nung mga oras na un.
Hindi ako makapag uturn. makitid mashado ung “private road”.
Alam na natin kung bakit ako tinitignan nung guard.
Naisip ko pag bumalik ako dun sa dinaanan ko, saka sha ngingiti sakin.
Sarap nyang batuhin ng turnilyo. o kya ng side mirror nalang mismo para mas masakit.
O kaya para mas matindi, ung signboard nlng ung ihahampas ko saknya.
BUSET.
Hindi ako nag uturn.
Sumampa ko sa gutter.
“Bahala na si batman. 1..2..3..! Go Vanessa!!”
At aun nga. nasa highway nako.
Nasabi ko nalang,
Relax…Shit happens talaga.
Minsan dala ko, minsan commute.
Wala halos pinagkaiba, pareho din akong gumagastos dun..
gas o kya pamasahe.
Ang kinaibahan lang, pag dala ko sasakyan ko, dami ko friends.
Maraming nakikisabay sakin pauwi.
Pag commute, loner ako.
Walng kakilala.
Parang may sakit.
Walang gustong sumabay kasi baka mahawa.. nice. ^_^
Uulitin ko ung simula.. parang mas maganda pag ganito:
Meron akong sasakyan na ginagamit pag pumapasok ako sa opisina..
At meron din akong mga kaopisina na ginagamit ako pag uwian na.. ^__^
Hahahaha!!
Hindi ko sila nakakasabay pag papasok palang khit nadadaanan ko lng yung bahay nila..
Kasi shempre, malamang, maaga ako pumapasok.
Sila, late.
Pero pag uwian na, iisa lang oras naming lahat.
No choice. Nandyan na, isabay nalang.
Punta na tayo sa mismong istorya..
Sobrang daming ginagawa sa ofis nung araw na un..
Alas dos na.. uwian na.. pero yung iba parang walang balak tumayo kasi andami pa nilang ginagawa..
Shempre hindi ako kasali dun.. 1:55 plang, nandun nako sa guard..
kota na eh. ^_^
Hindi pa pumapatak ang alas dos, nakita ko ng patayo ung mga nakikisabay sakin..
Nasabi ko nalang sa sarili ko: *PUTRAGIS NA YAN OO..
Saktong alas dos.
Swipe ng ID.
Takbo sa elevator, sara agad. baka magkaabutan pa, mahirap na.
Nagmadali nakong pumunta sa parking lot.
Nakita kong katabi ni Vanessa (sasakyan ko) ung sasakyan ng pinaka kclose kong kaopisina..
Balak ko pa sanang magiwan ng note sa wiper nya.. aasarin ko lng.
Kaso wala ng oras. kaylangan ko ng umalis.
Start.
Bigay ng ticket sa guard.
Harurot.
Mejo kinabahan pako kc baka nasa lobby na yung mga mkikisabay.
Madadaanan at madadaanan ko sila kasi dun lang sa harap ‘non ang posibleng daan bago makalabas ng hiway..
Wala pa sila. success.
Eto na..
Nasa kalagitnaan nako ng highway ng mapansin kong umuuga yung kanang side mirror ko sa hangin..
Wala akong mahintuan kasi nga, highway..
Binagalan ko lang takbo hanggang sa makakita ako ng daan sa gilid ng hiway n tinatakbuhan ko..
Pumasok ako dun.. tabing tabi lng sha ng highway, gutter at mga maliliit n halaman lng ang pagitan.
Lagi ko nadadaanan ung area na un pero dun ko lang narealize na bakit nga pala walang dumadaan dito?
Stop.
Baba.
Pag ikot ko sa kanang side ni Vanessa, nkita ko may nakatayong guard sa ilalim ng puno..
Siguro mga limang dipa ko ang layo namin.
Nakita ko nakatingin sha sakin.
Walang expression ang muka.
Naisip ko, baka private road un at bawal akong magpark o
dumaan manlang dun.
Habang chinicheck ko ung side mirror, hinihintay kong sitahin nya ko.
Pero wala. nakatayo lang sha.
@#$%^&*( !
wala na yung turnilyo ng side mirror ko!!
Sino nagtanggal?
Puchaa. epekto ba to ng pagdadamot ko?
Karma strikes? hahaha!
Hindi ko alam gagawin ko. kung nalaglag man yung turnilyo,
malamang hndi ko na makikita un.
Buti nalang may electrical tape si Vanessa.
Habang tinitape ko c Vanessa, tumingin ako sa guard. nakatingin parin sha sakin. Hindi kumikilos.
Inisip ko baka hndi tlga sakin nakatingin ung guard.
Baka banlag lang sha, feeling ko lang na sakin sha nakatingin.
Hahahaha!! kinakarma n nga ako, nangokray pa.
Pag sakay ko, dumirecho nako.. dun parin sa “private road”..
Nadaanan ko ung guard. tumingin lang sha sakin.
hindi manlang tumango o ngumiti.
Walang kahit ano.
“grabe.ang haba pala ng kalsada dito. pero bakit walng nadaan?”
“Hindi to private, wala namang sign” (sabay tingin sa paligid..)
Nasa kabilang gutter lang ung highway na dapat dinadaanan ko.
Nang makarating ako sa dulo..„..„..
“Walanjo. bakit putol ung kalsada?!!!?”
“putragis!”
Sumilip ako kung pano ako mag u-u-turn.
Dun ko nakita may nakahigang sign board.
Natumba at nadaganan na ng ilang maliliit na bato.
Ang nakasulat: “ROAD CLOSED”
Magmumura pa ba ko? Alam nyo na un.
Walng kahit anong mura ang mkakapagexpress ng nadama
ko nung mga oras na un.
Hindi ako makapag uturn. makitid mashado ung “private road”.
Alam na natin kung bakit ako tinitignan nung guard.
Naisip ko pag bumalik ako dun sa dinaanan ko, saka sha ngingiti sakin.
Sarap nyang batuhin ng turnilyo. o kya ng side mirror nalang mismo para mas masakit.
O kaya para mas matindi, ung signboard nlng ung ihahampas ko saknya.
BUSET.
Hindi ako nag uturn.
Sumampa ko sa gutter.
“Bahala na si batman. 1..2..3..! Go Vanessa!!”
At aun nga. nasa highway nako.
Nasabi ko nalang,
Relax…Shit happens talaga.
Marisol
Sobrang makakalimutin ako at alam na ng lahat un. May mga pagkakataon talaga na mahina ako sa pagtanda ng mga pangalan, lugar na nadaanan ko na, petsa, kulay ng damit na sinuot mo kahapon lang, ichura ng muka, mga salitang kakasabi ko lang, at marami pang iba. Pero may mga pagkakataon din namang ok ang memorya ko.. lalo na sa mga pangyayari.. at lalo pa dun sa mga pangyayaring naka apekto talaga ng bongga sakin..ung hardcore ang epek.. pakiramdam ko tuloy un ang special talent ko.. ang araw araw sariwain ko ang mga masasaklap na pangyayari sa past ko..so nice..
Maniwala ka man o sa hindi, naranasan ko ng makalimutan apilido ko..oo ganun katindi at hindi ako nagbibiro. First year highschool ako ‘nun.. exam.. hindi ko pa ‘nun alam na nakalimutan ko apilido ko hanggang sa matapos kong isulat ung middle initial ko.. na stuck up nako after. Nagtanong ako sa katabi ko ng mejo pabulong.. ang wirdo kasing pakinggan diba. try mong itanong sa kaklase mo kung ano apilido mo tignan natin kung ano magiging reakshon nya.. so ayun nga, minura ako..pero pabulong din.. sa pagaakala nyang nakuha ko pang magbiro sa gitna ng mahirap na exam.. Nung naalala ko na, sa spelling naman ako nagdalawang isip.. san nga ba ung double R sa HERRERA ko? sa una o sa pangalawa?
Punta na tayo sa kwento ko. Mother's day nun. 9pm oras ng trabaho ko kya mga 7pm palang pumunta nako sa mall para sana magpareserve ng cake para sa mahal kong ina. Mahaba na pila..pero tiniis ko.. iniisip ko nalang kung ano ung magandang message na ipapasulat ko sa cake. Kaso badtrip, wala na daw reserve reserve.. hindi daw kasi nila alam kung ilang cakes at kung anung klaseng cakes ung mga madedeliver sakanila bukas ng umaga.. So, sawing palad. napabili nalang tuloy ako ng isang slice para sakin. para naman hindi masayang ung pinila ko dun..
Paglabas ko ng mall, nakita ko sobrang trapik. may banggaan..natanggal pa ung gulong. habang naglalakad ako papunta sa pila ng mga van na sasakyan ko, winiwish ko na sana maganda mapwestuhan ko kasi balak kong matulog..mahaba habang byahe eh.
Wow. ako plang una. sa front seat nako umupo. nginasab ko na agad ung cake na binili ko.. hindi pako natatapos kumain, dumagsa na mga pasahero. wala na daw kasing mga van dun sa kabilang toda. mga naipit daw sa traffic. Naputol ang pakikinig ko sa mga nagchichismisan sa likod ko nung may biglang nagbukas sa pinto dun sa frontseat. Napatingin ako. napatingin din sha. sabay pa kaming nag “uy!”. hindi ko alam kung bakit ako nag “uy”.. After ko mag “uy”, dun ko lang narealize na pamilyar ung muka nya.. umupo na sha sa tabi ko. at habang inaayos ko pwesto ko, iniisip ko kung sino nga ba sha?. san ko sha nakita? ako din sumagot sa tanong ko. kilala ko sha pero nakalimutan ko kung ano pangalan nya. ayoko sanang magka dead air kasi ayokong mahalata nyang may bumabagabag sa isip ko..
“san ka?” sabay na naman kami. ang korni pero natawa kaming dalawa. hanggang sa ayun, sabi ko “sa alabang,pasok nako trabaho.. ikaw?” “sa festival. buti ka pa may trabaho na. ako wala pa..nursing kasi eh..ang hirap ng blah blah blah blah.” dun ko napatunayang magkakilala nga kami dahil super share na sha ng mga bagay bagay na hindi ko pa naman tinatanong.
Dead air. as in super dead.
Wala akong maisip na sabihin kasi hndi parin ako sigurado kung kelan ko ba sha naging classmate.. kung gradeschool ba, highschool o college.. mamaya magbanggit ako ng pangalan tapos hIndi pala nya un kilala, nakakahiya.. wala akong magawa kundi hintayin shang magsalita..
___ : kelan ulit reunion?
me : (patay. anung reunion? shit.) uhm.., hindi ko alam eh. kelan nga ba? he he..
___ : antagal na nung huling nakasama ko eh. nagstart na kasi ung volunteer ko nun..e aun, busy..
me : aah.. (kaylangang maiba ang usapan.. takte talaga eto pa natanong nya..) nakapagtake ka na ba ng exam?
___ : oo tapos na.. naghahanap nalang talaga ko ng trabaho.. andami ko n kayang inaplayang mga ospital.. ang hirap grabe..blah blah blah blah blah.
me : he he. ayos lang yan.. makakakita ka din..
___ : sana talaga. ay wait may tumatawag…
me : (yeeeeesss!!! i need a break!!!) cge cge.
Nung mga oras na un, umiisip ako ng paraan kung pano ko makakatakas sa sitwashon. baba nalang kaya ako sa pinaka malapit na gas station? tapos sabihin ko may hihintayin ako dun.. kaso hindi, aabalahin ko oras ko at panibagong pamasahe ko para lang makatakas? no no no. kaya naisipan kong magtulog tulugan nalang. kaso pagpikit ko, bigla shang nagsalita.
___ : anu nga ung sinasabi ko?
me : ha? ah.. anu nga ba? haha! ewan.
___ : aun nga..ung reunion..
me : (putragis.) ah oo nga pla, kelan ba?
___ : nakakasama mo pa ba sina laviene?
me : (aha!! highschool kita naging kaklase!! tnx sa clue.. ^_^) ah! sila laviene? oo nkakasama ko sila paminsan..
saka nako nagbanggit pa ng ilang mga pangalan na mejo sigurado nakong kakilala nya kasi kabatch namin.. pero may pangilan ngilang pangalan parin akong nabanggit na parang hindi nya kilala..hindi ko alam kung bakit.. ung expression ng muka nya parang napapaisip.. dun ko naalala, hindi nga pla buong highschool ko eh kaklase ko c laviene.. ano nga bang year kami naging magclassmate? at anung section? shit. panibagong pagiisip nanaman.
___ : second year ba yang sinasabi mo?
me : ha? ah… hindi. 3rd year ata? ay hindi, tama second year.. ay? uhm. oo nga second year.. ata.. hehe.
___ : ay wait may tawag ulit..
me : (thank you Lord.)
mejo matagal ung usap nila sa fone..sa tagal ng usap, parang pwede pakong magtimpla ng kape, palamigin muna, tapos saka iinumin. kung alam lang nya kung gano ko pinipiga utak ko para alalahanin kung anung year at section namin dati na naging magclassmates kami.. un talaga ang hirap. dun ko naisip na baka isa sha sa mga model students dati.. ung tahimik, laging nasa unahan nakaupo,laging dala ung lahat ng sizes ng papel para sa mga quizes, laging may gawang assignments.. ung mga ganun.. isa kasi ko sa mga bully dati.. at ang mga naaalala ko lang, mga kapwa ko bully. at wala sha sa list of bully members ko. hmm.. malamang nga isa sha sa mga mababait. at malamang nahingan ko na sha ng papel dati.
winish ko na sana maalala ko na pangalan nya.. nagkukwentuhan kami tapos hindi ko pala alam pangalan nya, ang panget tignan. ngayon lang ako nakaexperience ng ganun.. yung buong byahe ko natagtag utak ko sa kakaisip kung ano ba talaga pangalan ng taong kausap ko. nakakainis. pakiramdam ko napapahiya ako sa sarili ko ng hindi ko alam kung bakit. hindi naman nya alam na nakalimutan ko name nya pero naiirita parin ako sa sarili ko..
Yan na, malapit nako bumaba. hay salamat. makakatakas narin ako. sakto narin na tapos na sila magusap nung kausap nya sa fone..
me : sa festival ka diba? ako jan na.
___ : ah, o cge..
me : para po..
___ : cge bbye..
me : cge cge, ingat ka.
—
Dala ko hanggang sa opisina ung pagiisip kung ano pangalan nya. mejo na nadidistract pa ko sa mga ginagawa ko pag naaalala ko ung sitwasyon kanina.. yun na pinaka pangit na byahe ko ever. pero kung iisipin, lesson un.. Ngayon ko narealize na importante pala talagang natatandaan mo lahat ng mga naging kaklase mo.. Naging super close man kayo o hindi, maganda parin talaga yung matalas ang memorya mo pagdating sa mga pangalan ng tao..
Ending:
Paguwi ko sa bahay, hinanap ko agad ung yearbook ko nung highschool. dun ko natuklasan, super magkasunod pa pala kami ng birthday.. 8 sha, 9 ako..same month.. cool.. tapos eto pa, same subdivision lang pla kami? walanjo. bakit hindi ko un alam nung highschool kami?? o bka alam ko na un kaso nkalimutan ko lang ngayon na alam ko pala un dati.. tsk.. pero proud ako, yung sinulat nyang ambition dito sa yearbook namin eh “to be a nurse”.. although hndi pa sha ganap na nurse talaga, yun parin yung tinahak nya.. hehe.. hardcore. at ang name nya…., Marisol. now i know.
Maniwala ka man o sa hindi, naranasan ko ng makalimutan apilido ko..oo ganun katindi at hindi ako nagbibiro. First year highschool ako ‘nun.. exam.. hindi ko pa ‘nun alam na nakalimutan ko apilido ko hanggang sa matapos kong isulat ung middle initial ko.. na stuck up nako after. Nagtanong ako sa katabi ko ng mejo pabulong.. ang wirdo kasing pakinggan diba. try mong itanong sa kaklase mo kung ano apilido mo tignan natin kung ano magiging reakshon nya.. so ayun nga, minura ako..pero pabulong din.. sa pagaakala nyang nakuha ko pang magbiro sa gitna ng mahirap na exam.. Nung naalala ko na, sa spelling naman ako nagdalawang isip.. san nga ba ung double R sa HERRERA ko? sa una o sa pangalawa?
Punta na tayo sa kwento ko. Mother's day nun. 9pm oras ng trabaho ko kya mga 7pm palang pumunta nako sa mall para sana magpareserve ng cake para sa mahal kong ina. Mahaba na pila..pero tiniis ko.. iniisip ko nalang kung ano ung magandang message na ipapasulat ko sa cake. Kaso badtrip, wala na daw reserve reserve.. hindi daw kasi nila alam kung ilang cakes at kung anung klaseng cakes ung mga madedeliver sakanila bukas ng umaga.. So, sawing palad. napabili nalang tuloy ako ng isang slice para sakin. para naman hindi masayang ung pinila ko dun..
Paglabas ko ng mall, nakita ko sobrang trapik. may banggaan..natanggal pa ung gulong. habang naglalakad ako papunta sa pila ng mga van na sasakyan ko, winiwish ko na sana maganda mapwestuhan ko kasi balak kong matulog..mahaba habang byahe eh.
Wow. ako plang una. sa front seat nako umupo. nginasab ko na agad ung cake na binili ko.. hindi pako natatapos kumain, dumagsa na mga pasahero. wala na daw kasing mga van dun sa kabilang toda. mga naipit daw sa traffic. Naputol ang pakikinig ko sa mga nagchichismisan sa likod ko nung may biglang nagbukas sa pinto dun sa frontseat. Napatingin ako. napatingin din sha. sabay pa kaming nag “uy!”. hindi ko alam kung bakit ako nag “uy”.. After ko mag “uy”, dun ko lang narealize na pamilyar ung muka nya.. umupo na sha sa tabi ko. at habang inaayos ko pwesto ko, iniisip ko kung sino nga ba sha?. san ko sha nakita? ako din sumagot sa tanong ko. kilala ko sha pero nakalimutan ko kung ano pangalan nya. ayoko sanang magka dead air kasi ayokong mahalata nyang may bumabagabag sa isip ko..
“san ka?” sabay na naman kami. ang korni pero natawa kaming dalawa. hanggang sa ayun, sabi ko “sa alabang,pasok nako trabaho.. ikaw?” “sa festival. buti ka pa may trabaho na. ako wala pa..nursing kasi eh..ang hirap ng blah blah blah blah.” dun ko napatunayang magkakilala nga kami dahil super share na sha ng mga bagay bagay na hindi ko pa naman tinatanong.
Dead air. as in super dead.
Wala akong maisip na sabihin kasi hndi parin ako sigurado kung kelan ko ba sha naging classmate.. kung gradeschool ba, highschool o college.. mamaya magbanggit ako ng pangalan tapos hIndi pala nya un kilala, nakakahiya.. wala akong magawa kundi hintayin shang magsalita..
___ : kelan ulit reunion?
me : (patay. anung reunion? shit.) uhm.., hindi ko alam eh. kelan nga ba? he he..
___ : antagal na nung huling nakasama ko eh. nagstart na kasi ung volunteer ko nun..e aun, busy..
me : aah.. (kaylangang maiba ang usapan.. takte talaga eto pa natanong nya..) nakapagtake ka na ba ng exam?
___ : oo tapos na.. naghahanap nalang talaga ko ng trabaho.. andami ko n kayang inaplayang mga ospital.. ang hirap grabe..blah blah blah blah blah.
me : he he. ayos lang yan.. makakakita ka din..
___ : sana talaga. ay wait may tumatawag…
me : (yeeeeesss!!! i need a break!!!) cge cge.
Nung mga oras na un, umiisip ako ng paraan kung pano ko makakatakas sa sitwashon. baba nalang kaya ako sa pinaka malapit na gas station? tapos sabihin ko may hihintayin ako dun.. kaso hindi, aabalahin ko oras ko at panibagong pamasahe ko para lang makatakas? no no no. kaya naisipan kong magtulog tulugan nalang. kaso pagpikit ko, bigla shang nagsalita.
___ : anu nga ung sinasabi ko?
me : ha? ah.. anu nga ba? haha! ewan.
___ : aun nga..ung reunion..
me : (putragis.) ah oo nga pla, kelan ba?
___ : nakakasama mo pa ba sina laviene?
me : (aha!! highschool kita naging kaklase!! tnx sa clue.. ^_^) ah! sila laviene? oo nkakasama ko sila paminsan..
saka nako nagbanggit pa ng ilang mga pangalan na mejo sigurado nakong kakilala nya kasi kabatch namin.. pero may pangilan ngilang pangalan parin akong nabanggit na parang hindi nya kilala..hindi ko alam kung bakit.. ung expression ng muka nya parang napapaisip.. dun ko naalala, hindi nga pla buong highschool ko eh kaklase ko c laviene.. ano nga bang year kami naging magclassmate? at anung section? shit. panibagong pagiisip nanaman.
___ : second year ba yang sinasabi mo?
me : ha? ah… hindi. 3rd year ata? ay hindi, tama second year.. ay? uhm. oo nga second year.. ata.. hehe.
___ : ay wait may tawag ulit..
me : (thank you Lord.)
mejo matagal ung usap nila sa fone..sa tagal ng usap, parang pwede pakong magtimpla ng kape, palamigin muna, tapos saka iinumin. kung alam lang nya kung gano ko pinipiga utak ko para alalahanin kung anung year at section namin dati na naging magclassmates kami.. un talaga ang hirap. dun ko naisip na baka isa sha sa mga model students dati.. ung tahimik, laging nasa unahan nakaupo,laging dala ung lahat ng sizes ng papel para sa mga quizes, laging may gawang assignments.. ung mga ganun.. isa kasi ko sa mga bully dati.. at ang mga naaalala ko lang, mga kapwa ko bully. at wala sha sa list of bully members ko. hmm.. malamang nga isa sha sa mga mababait. at malamang nahingan ko na sha ng papel dati.
winish ko na sana maalala ko na pangalan nya.. nagkukwentuhan kami tapos hindi ko pala alam pangalan nya, ang panget tignan. ngayon lang ako nakaexperience ng ganun.. yung buong byahe ko natagtag utak ko sa kakaisip kung ano ba talaga pangalan ng taong kausap ko. nakakainis. pakiramdam ko napapahiya ako sa sarili ko ng hindi ko alam kung bakit. hindi naman nya alam na nakalimutan ko name nya pero naiirita parin ako sa sarili ko..
Yan na, malapit nako bumaba. hay salamat. makakatakas narin ako. sakto narin na tapos na sila magusap nung kausap nya sa fone..
me : sa festival ka diba? ako jan na.
___ : ah, o cge..
me : para po..
___ : cge bbye..
me : cge cge, ingat ka.
—
Dala ko hanggang sa opisina ung pagiisip kung ano pangalan nya. mejo na nadidistract pa ko sa mga ginagawa ko pag naaalala ko ung sitwasyon kanina.. yun na pinaka pangit na byahe ko ever. pero kung iisipin, lesson un.. Ngayon ko narealize na importante pala talagang natatandaan mo lahat ng mga naging kaklase mo.. Naging super close man kayo o hindi, maganda parin talaga yung matalas ang memorya mo pagdating sa mga pangalan ng tao..
Ending:
Paguwi ko sa bahay, hinanap ko agad ung yearbook ko nung highschool. dun ko natuklasan, super magkasunod pa pala kami ng birthday.. 8 sha, 9 ako..same month.. cool.. tapos eto pa, same subdivision lang pla kami? walanjo. bakit hindi ko un alam nung highschool kami?? o bka alam ko na un kaso nkalimutan ko lang ngayon na alam ko pala un dati.. tsk.. pero proud ako, yung sinulat nyang ambition dito sa yearbook namin eh “to be a nurse”.. although hndi pa sha ganap na nurse talaga, yun parin yung tinahak nya.. hehe.. hardcore. at ang name nya…., Marisol. now i know.
Sustagen Chip
sobrang makakalimutin ako.. habang tumatagal lalong lumalala pagiging makakalimutin ko.. pero matalas memorya ko pagdating sa mga pangyayaring todo yung epek sakin.. share ko tong hardcore na moment ko sa sustagen chip..
kinder ako nun, merong program sa school namin na pupunta sina susie at geno..ung dalawang parang may hydrocephalus na mascot. (hindi sa bitter ah. nagsasabi lang ako ng totoo. pero parang ganun narin.. hehe.) anyway, aun nga. ung araw bago ung event na un, binigyan kami ng teacher namin ng tigiisang sustagen chip..
oo alam ko alam nyo na mangyayare. pero patapusin nyo muna tong kwento ko..
yung chip na un katumbas nun isang sustagen toy o kya naman isang sustagen na lapis na may pambura, o kaya naman ruler na sing haba lang ata ng i.d, at kung anu anu pang kaek ekan na may tatak ng sustagen..shempre nung mga panahong un sobrang tuwa nako. bata eh. baka nga makatanggap lang ako ng takip nag sustagen matutuwa nako.
ayun. nung araw na binigay samin ung chip na un, sobrang bonggang tinago ko un sa bulsa ng bag ko. ang kaso, ung bag ko parang basurahan.. nagsama sama na lahat sa loob. may mga durog durog na biskwit, nilamukos na drinowingang mga papel, mga putol putol na crayons, mga pinagtasahan ng jumbo na lapis..ung kulay black? un.. meron pa nga atang wlang laman na tetra pack ng zesto dun. pero oks lang un, alam ko naman kung saang bulsa ko un nilagay eh.
excited nako kinabukasan nung pumasok akong skul. inapura ko pa si mang ben (kapitbahay namin na may pamangking ka same skul ko). lagi akong kasabay sa paghatid at pagsundo nya sa pamangkin nya. pagdating namin sa school, wala pa ang team sustagen.. pero hindi na kami pinagklase. pinaglaro nalang kami ng mga lego lego dun habang hinihintay sina susie.. at dahil nga sa since birth eh makakalimutin ako, nawala na sa isip kong icheck ung sustagen chip ko..
sakto. nanjan na sina susie..takbuhan na kaming lahat para makiyakap sa dalawang may hydrocephalus na mascot. after nun, nagsalita na ung teacher namin na kunin ung mga sustagen chip namin..
un na. nataranta nako nung pagbukas ko sa bulsa ng bag ko, wala na ung sustagen chip!!! cguro kung marunong nakong magmuara that time, malamng mga pang hardcore na mura isisigaw ko. tsk. wla akong nagawa kundi ibuhos lahat ng kalat este maga gamit ko sa sahig.. pinagbubuklat ko mga libro ko. pati mga nilamukos na papel inunat ko para lang makasigurong hindi un nakatago dun. wala. wala. wala talaga. pano nangyare? dun nako umiyak.. =(
napansin ko nalang ako nalang magisa dun sa loob..so lumabas ako.. nakita ko ung mga kaklase ko nakapila na para ipapalit ung sustagen chip nila. hindi ko alam kung sasabihin ko ba un sa teacher ko o uuwi ako sa bahay para ichek kung nandun ung chip ko.. kaso wala c mang ben..hindi ako papayagang lumabas.. paiyak nako ulit nun nung may nagabot saking isang baso ng sustagen.. tinanong nya pa ko kung nabigyan n ba ko o hindi pa. sabi ko hindi pa. tpos bigla nalang sha tumalikod para magbigay pa sa ibang bata ng mga baso basong may sustagen.
ininom ko na ung sakin. hindi ko alam na un na ung huling inom ko ng sustagen. hindi ko na maalala ang lasa sa sobrang tagal.
hinanap ko ung teacher ko pero hindi ko makita. naiiyak nako nun lalo dahil ang iingay ng ibang bata na nagpapayabangan pa sa mga laruang napagpalit nila sa chip nila. eh pare pareho lng naman. hahaha! dama ko parin pagkabitter ko hanggang ngayon.. sorry naman.
hindi ko mahanap ung teacher namin kaya pumasok nalang ulit ako sa classroom para ichek ulit ung basurahan/bag ko.. wala talaga..lumabas nalang ako ulit. pagdating ko dun, may nagsasalita na sa mic.. tapos c sussie at c geno wala na.. ung mga kaklase kong maiingay tumahimik na, naka upo na lahat. ako nasa likod nagpupunas ng luha.. =( hindi manlang ako inasikaso ng teacher ko.. huhu.
tapos nun, umuwi ako sa bahay ng mainit ang ulo. malamang. chinek ko ulit ung bag ko.
%^&*(#$@$%!!!!!!! nandun ung sustagen chip ko!!!! naipit sa pinaka sulok sa dulo ng zipper. nice.
simula non, milo na iniinom ko.
kinder ako nun, merong program sa school namin na pupunta sina susie at geno..ung dalawang parang may hydrocephalus na mascot. (hindi sa bitter ah. nagsasabi lang ako ng totoo. pero parang ganun narin.. hehe.) anyway, aun nga. ung araw bago ung event na un, binigyan kami ng teacher namin ng tigiisang sustagen chip..
oo alam ko alam nyo na mangyayare. pero patapusin nyo muna tong kwento ko..
yung chip na un katumbas nun isang sustagen toy o kya naman isang sustagen na lapis na may pambura, o kaya naman ruler na sing haba lang ata ng i.d, at kung anu anu pang kaek ekan na may tatak ng sustagen..shempre nung mga panahong un sobrang tuwa nako. bata eh. baka nga makatanggap lang ako ng takip nag sustagen matutuwa nako.
ayun. nung araw na binigay samin ung chip na un, sobrang bonggang tinago ko un sa bulsa ng bag ko. ang kaso, ung bag ko parang basurahan.. nagsama sama na lahat sa loob. may mga durog durog na biskwit, nilamukos na drinowingang mga papel, mga putol putol na crayons, mga pinagtasahan ng jumbo na lapis..ung kulay black? un.. meron pa nga atang wlang laman na tetra pack ng zesto dun. pero oks lang un, alam ko naman kung saang bulsa ko un nilagay eh.
excited nako kinabukasan nung pumasok akong skul. inapura ko pa si mang ben (kapitbahay namin na may pamangking ka same skul ko). lagi akong kasabay sa paghatid at pagsundo nya sa pamangkin nya. pagdating namin sa school, wala pa ang team sustagen.. pero hindi na kami pinagklase. pinaglaro nalang kami ng mga lego lego dun habang hinihintay sina susie.. at dahil nga sa since birth eh makakalimutin ako, nawala na sa isip kong icheck ung sustagen chip ko..
sakto. nanjan na sina susie..takbuhan na kaming lahat para makiyakap sa dalawang may hydrocephalus na mascot. after nun, nagsalita na ung teacher namin na kunin ung mga sustagen chip namin..
un na. nataranta nako nung pagbukas ko sa bulsa ng bag ko, wala na ung sustagen chip!!! cguro kung marunong nakong magmuara that time, malamng mga pang hardcore na mura isisigaw ko. tsk. wla akong nagawa kundi ibuhos lahat ng kalat este maga gamit ko sa sahig.. pinagbubuklat ko mga libro ko. pati mga nilamukos na papel inunat ko para lang makasigurong hindi un nakatago dun. wala. wala. wala talaga. pano nangyare? dun nako umiyak.. =(
napansin ko nalang ako nalang magisa dun sa loob..so lumabas ako.. nakita ko ung mga kaklase ko nakapila na para ipapalit ung sustagen chip nila. hindi ko alam kung sasabihin ko ba un sa teacher ko o uuwi ako sa bahay para ichek kung nandun ung chip ko.. kaso wala c mang ben..hindi ako papayagang lumabas.. paiyak nako ulit nun nung may nagabot saking isang baso ng sustagen.. tinanong nya pa ko kung nabigyan n ba ko o hindi pa. sabi ko hindi pa. tpos bigla nalang sha tumalikod para magbigay pa sa ibang bata ng mga baso basong may sustagen.
ininom ko na ung sakin. hindi ko alam na un na ung huling inom ko ng sustagen. hindi ko na maalala ang lasa sa sobrang tagal.
hinanap ko ung teacher ko pero hindi ko makita. naiiyak nako nun lalo dahil ang iingay ng ibang bata na nagpapayabangan pa sa mga laruang napagpalit nila sa chip nila. eh pare pareho lng naman. hahaha! dama ko parin pagkabitter ko hanggang ngayon.. sorry naman.
hindi ko mahanap ung teacher namin kaya pumasok nalang ulit ako sa classroom para ichek ulit ung basurahan/bag ko.. wala talaga..lumabas nalang ako ulit. pagdating ko dun, may nagsasalita na sa mic.. tapos c sussie at c geno wala na.. ung mga kaklase kong maiingay tumahimik na, naka upo na lahat. ako nasa likod nagpupunas ng luha.. =( hindi manlang ako inasikaso ng teacher ko.. huhu.
tapos nun, umuwi ako sa bahay ng mainit ang ulo. malamang. chinek ko ulit ung bag ko.
%^&*(#$@$%!!!!!!! nandun ung sustagen chip ko!!!! naipit sa pinaka sulok sa dulo ng zipper. nice.
simula non, milo na iniinom ko.
Maduming Usapan
BABALA: para po sa mga maaarte at hindi masyadong nakakaappreciate ng maseselang usapan, at para narin po sa mga taong masyadong malinis, wag na po ituloy ang pagbabasa.
---------
Naranasan mo na ba yung nagtagal ka sa c.r dahil nasarapan kang dumumi? Yung kahit na ang sakit sakit nya sa tyan, deadma lang kasi nageenjoy kang umire? Hindi ko alam kung lahat ng tao nakakaranas nito o ako lang pero madalas 'tong nangyayari sakin. Palagi akong nagtatagal sa banyo dahil sobrang nageenjoy ako sa pag ire. Para bang yun ang unang beses kong dumumi sa buong buhay ko.. haaay..
Nung bata ako naranasan ko ng dumumi sa loob ng classroom. Oo nakakahiya. Hindi ko naman yun ginusto. Talagang hindi ko lang napigilan.. Naramdaman ko nalang na malagkit at medyo mainit-init na yung inuupuan ko.. Medyo hindi na maipinta muka ng katabi ko dahil hindi na maganda ang amoy ng paligid. Ayoko na ngang maalala pero ewan ko ba, hindi sya matanggal sa isip ko. So far, yun na ang number 1 na pinka nakakahiyang pangyayari sa buhay ko na sa twing naaalala ko, hinihiling ko na sana magka amnesia nako ngayon na... As in.. Now na.
Ang pagdudumi ay normal sa mga tao. Ultimong mga hayop abnormal kung hindi sila dudumi. May ibat ibang klase na dumi. At pusta ko, lahat to, naranasan mo ng magkaron.
• Duming normal. Kalamitang buo. Eto ang klase ng tae na wala lang, normal lang, isang ire, labas. sabay flush. Kadalasan sakto ang lambot at haba nito. Saktong sakto sa inodoro. Hindi pahirapan sa pagfa-flush.. Ayon sa Bristol Stool Scale, na ngyon ko lang niresearch, ang ganitong klaseng tae ang pinka "ideal stool" dahil daw ang ganitong klaseng dumi ay hndi mahirap ilabas.
• Kung merong normal, eto naman ang hindi. Ang tubol. Sobrang tigas na akala mo mapupunit na yung butas ng pwet mo sa kakaire. Kadalasan buong buo to lumalabas. Kung malakas ang muscle ng butas ng pwet mo, pwede to maputol sa pamamagitan ng sapilitang pagsara ng pwet. Feeling ko masama yung ganun pero minsan ginagawa ko yun. Lalo na pagka sobrang laki na talaga na hindi ko na matiis yung nastock sha sa gitna. Kalahati nakalabas, kalahati nasa loob pa. Sobrang badtrip tong taeng to. Hindi lang sa pag ire pahirapan.. Pati sa pag flush.. Minsan nakakailang buhos ka na, hindi parin nilalamon ng inodoro. Badtrip.
• Meron din namang nakakatuwang tae kahit parang medyo hindi sha normal. Sabi nila kung nakakaranas ka daw ng tubol at ng ganitong klaseng tae, constipated ka. Ibig sabihin, tigang. Eto yung taeng cute tignan. parang mga holen.. iba ibang size pero lahat bilugan ang hugis.. ang ku-cute.
• At ang pinaka huli, alam nyo na. Ang iniiwasan ng lahat. Sinungaling ka kung sasabihin mong ni minsan hindi mo pa to naranasan dahil lahat tayo, dumaan dito nung mga sanggol palang tayo.. Iba ibang kulay pero iisa lang ang texture. Basa. Makalat sa inodoro. May kasamang utot/hangin twing lumalabas na sa pwet, matunog, hindi mo pwedeng itago at syempre, habang nilalabas mo to, pusta ko nakahawak ka sa tyan mo. Minsan halos pareho din ang amoy. Yun nga lang, mejo may pagka maasim to ng bahagya depende narin siguro sa klase at amoy ng nakain mong nagpasira sa tyan mo.
Ito yung bangungot ko. Yung pinaka nakakahiyang pangyayari sa buhay ko nung bata pa ko. Bigla akong natae sa classroom. Kayo nalang ang bahalang mag imagine kung pano yun nilinis ng janitor at kung pano ako nakauwi sa bahay namin.
Eto yung klase ng tae na mas kinakatakutan ko kesa sa nanay ko. Pag umatake to ng wala ako sa bahay para gumamit ng sarili at malinis na banyo, patay patay na. Hindi ako nasanay sa inodoro ng ibang bahay. Ayokong may ibang nakakaamoy ng sarili kong baho at magtitiis ako hanggang sa makakaya ko. Pinupukpok ko yung pwet ko sa paniniwalang pinapabalik ko pataas sa intestines ko yung taeng reding ready na bumulwak. (salamat sa ate ko, sya nagturo sakin neto.) Pero pag talagang hindi na kaya, sorry pero kaylangan ko munang umuwi..
Lactoseintolerant ako kaya konting tsokolate, konting gatas, konting keso, pwede ko ng ilipat yung tv namin sa banyo. panigurado kasi, magtatagal ako. Kaya naman pag alam kong nasa labas ako, o saan mang lakad, iniiwasan ko ang mga pagkaing may ganyan. mabuti ng mainggit ako sa mga kumakain kesa naman sa mamroblema ako kung saan ako maglalabas ng sama ng loob.
Katulad nalang nung nakaraang buwan, napilitan akong tumae sa banyo ng Park 'n Ride dyan sa Manila. Sa halagang limang piso, pwede ka ng mangubeta. Ang problema, may nakapaskil na karatula: "ihi lang ang pwede". Wala nakong magagawa, nakapabayad nako at nasa loob nako at palabas narin ang tae ko. Problema pa, may mga nakapila. Halo halo na tumatakbo sa isip ko nung mga panahon na yun. Hindi ko narin alam kung anung dasal ang dadasalin ko.
Habang nakapila, umiikot yung mata ko sa bawat sulok ng banyo. Walng tabo. Madalas meron akong baon baong mineral water sa bag ko pero sa pagkakataong yon, wala akong dala. Hardcore talaga. Parang sadya lang. Bukod sa walang tabo, may isa pang bumabagabag sa loob ko. inimagine ko na kasi yung amoy na maiidulot ko sa buong kapaligiran. Nakakahiya. Inisip ko na pano kung mangamoy at mahuli ako ng nagbabantay sa labas na nilabag ko yung karatulang ihi lang ang pwede. Sobrang nababaliw na talaga ko.
Nang magkaron ng bakanteng cubicle, nagdadalawang isip pako kung papaunahin ko na ung mga nakapila.. Nagbabakasakali akong ako yung huli at wala ng ibang tao sa loob na pwedeng magreklamo sa amoy. Pero hindi na tlga kaya. Bahala na si batman. Pumasok nako at dinahan dahan ko ang pagbukas ng pwet ko. alam ko kasing maingay yon at pag hindi ko kinontrol, bubulwak yun at mas lalong magiging malaking problema. Mahirap. Sobrang hirap. Laking pasalamat ko kasama ko yung girlfriend ko (na mahal parin ako matapos ang malagim na pangyayaring yon) nung lumuwas kami. Nagawan nya ng paraan lahat. Hindi ko alam kung san sya nakakuha ng tabo na may tubig.
Siguro pangalawa na yun sa mga super jaheng pangyayari sakin. Pero wala akong magagawa, nangyari na.. Pero atleast ngayon mas magaan sa loob dahil sa inodoro nako nakapag labas ng sama ng loob at hindi na sa loob ng classroom habang suot ko ang uniporme ko. Nice!
Wala akong problema dahil nasa "ideal stool" ako ngyon. Ikaw, kamusta huling bisita mo sa banyo ngyon? ^_^
Subscribe to:
Posts (Atom)